Söz: Harun Adil Müzik: Serhat Özen Aranje: Harun Adil Savaştım zorla her şeye dayanmak ne de zor
Esen rüzgâra kafa tutup dik durmaktan
Zararlar tonla, cevapsız sorular hepsi de
Dağınık hepsi de, kafada tutuyorken her köşe başı
Bir telaş üstüne bi’ karış mesafe almadan bitiyorken bu viraj Kimisine göre şinanay, kimisine göre yine bozuk havalar
Yağmuru, çamuru ve sisi boğuk şehirlerin üstüne sağanak bombalar
Yağıyorken suskun, sevişirken sessiz, dokunurken hisli
Yaşarken hevessiz, okyanus altında nefessiz
Giderim ben tutarım ayaklarından, sonu bilmeden nedensiz Ne kadar zor
Ne menem, pis
Bundan emin ol
Konuşamam o an
Çalar telefon
Arar birisi
Örüyorken duvar
Köşelerde pusu
Yollarına tuzak
Varılacak yerler
Sandığından uzak
Hayaline ket
Yalan olur emek
Öyle olsun demek
Aramamak sebep Neyin derdi bu neyin ceremesi
Deyip eyledim kendimi
Boyun eğmeyip seyreylemek
Gibi boş ve çaba
Sarf edemem fazlaca renk
Duvarımız gri
Atmosferim dağınık
Başımızda duman
Geçmeyecek ağrı
Çatlamış bi’ çift dudak
Kaybetmişken beni artık yalnız burada bırak Yapılır mı bu, çekilir mi dert, edilir mi sulh?
Demedim mi ben yapılmaz ki fren
Dönüp bi’ de geçmişine sövmekten
Başka yolu yok mu dünle bugün arasına çektiğiniz paravan yaralar
Kadar yormuyor beni gecelerim gibi benimle çıkmıyorken sabaha | 
